http://vimeo.com/24232854
Maskeli isyan: Wu Lyf Yılın esas bombası; Manchester’lı Wu
Lyf dörtlüsü adlarıyla, sanlarıyla, maskeli yüzleriyle, ‘heavy pop’ namlı
insafsız sound’larıyla etraflarında yarı mistik, yarı politik bir ayla
oluşturmayı başardı. Wu Lyf’ın açılımı şöyle: World Unite Lucifer Youth
Foundation. Yalnızca bir müzik grubuyla değil, sanki bir örgütle, anarşist bir
sanat kolektifiyle karşı karşıyayız.
Manchester’lı efsanevi Stone Roses
grubu 1989’da, ilk albümünün kapağına, 1968 Mayıs’ına atfen, polisin sıktığı
biber gazına şifa niyetine kullanılan limon kesikleri koymuştu. Wu Lyf
elemanları daha ileri gidip kendilerini sitüasyonistlere, Guy Debord gibi
düşünürlere yakın hissediyorlar. Dolayısıyla 1968 isyanı, onların dünyasında da
anlamlı bir yer kaplıyor. İnternet sitelerini açtığınızda, Barcelona takımının
taraftar kulübünden çocuk çetelerine uzanan çeşitli içerikte onlarca fotoğraf
kolajının ortasında, kamerayı Occupy Wall Street eylemlerinde dolaştıran bir
video klip duruyor.
Dans temposuyla marş temposu arasında mekik dokuyan
davullar, yumuşak başlı org nağmeleri ve bir girdapta debelenen zarif gitarlar
düşünüldüğünde, müziklerinde bir tutam Talking Heads’e, bir tutam Vampire
Weekend’e ilaveten, Stone Roses ve Happy Mondays’in Manchester sound’uyla
akrabalık bulmak mümkün. Oysa ‘Manchester United’çılık oynamaya, hemşerilik
mirasıyla anılmaya gönülleri yok. Wu Lyf’çılar, Minor Threat, Fugazi, Minutemen
gibi Amerikalı bağımsız hardcore punk gruplarını daha çok seviyorlar. Solist
Ellery Roberts’ın liseli bir Tom Waits gibi tınlayan öfkeli sesi, Wu Lyf
müziğine damgasını vuran ana unsur.
Her kuşak kendi yarınını kendi eliyle
çizmek istiyor. Ellery Roberts, 25 yaşına geldiğinde, yani beş yıl sonra, Wu
Lyf’ı imha edeceğine dair ant içmiş. Bekleyelim, görelim. The Who gitaristi Pete
Townshend da, “Umarım yaşlanmadan ölürüm” dizeleriyle ünlü ‘My Generation’ı
yazdığında 20 yaşında değil miydi?
