jürgen kloppi

Düşün ve düşünmek, ne ala
Nereye geçeceksen artık bu karanlıkta
Kimi göreceksen işte
Süpermarketlerde dolanıp
Yeni çıkan yoğurtların yanında
Unutuyorsun ya az sonra
Nereye yazarsan yaz silindiğini
Bir şeylerin, güzelliğine baktırmayan
Bir şeylerin, senden saklanan.
Kıştan sonra yaza gireceğini
Bir elmanın tadının
Yendikten sonra biteceğini
Öğrenerek büyüdün sen.
Oysa sen
Bir ad bırakmanın peşindeydin
Oysa bu fırıldak dünyanın çocukluğunu da bilirsin
Oysa sigara almaya çıkmıştın sanki dünyaya
Ve Ceplerinde bir kalabalık
Sokaklarda kalabalık, anılarda öyle
Otobüsler tıklım tıklım yetişmek adına
Çorban fasulyen, tanıdık ekmekler yaşamak adına
Oturmalarla düşünmelerle
Hayaller ve ipliklerle
Pantolonlar memelerle
Sürüp geçiyor ya dünya
Hem sürsün hem de bitsin diye
Çektiğin bir tesbih olsa
Dayanmaz iki güne, çekilmez birisin
Bir ileri bir geri çekerek
Bir yalnızlık bir gürültü çekerek tespihten
Kanatırsın gül gibi ipliğini
Kopar tespihin kıyameti, tespihin kıyameti kopar iki kere
Bir ileri bir geri
Akşamın esmerliği ve serinliğin eski yeşil gözleri
Muradın inceliği, zararın neresinden dönüleceği
Hepsi çekilir senin yalnızlığına
Sobanın külü kalır ortalıklarda
Sevincin ve sigaraların külleri kalır
Ateşin rengi biter ortalıklarda
Ve Sonra ortalık da biter
Birileri ortalığı süpürmeye gelecektir oysa
Bunun gibi bir yanlışlık affedilmez belki
Nasıl garip karşılanacağının huzursuzluğunu
Ararsın gogolün paltosunda, kitapçılarda.

Bıçak gibi kesmeden seni düşünmek
Düşünmelisin, düşünmekten kurtulmak için düşünmelisin
ebrunun çıkagelmesi için, oturması sevişmesi için
ve ansızın gidivermesi için.
Ah düşünmek, Ah yine o çatışmalar, yeni kavgalar
yetmiyor hayat bile, seni avutmaya,
Ah düşünmek, Ah yine çatışmalar, yeni kavgalar
Kendi kendinin içindeki,
yine kendine dolanmalar topaçlar gibi.
Sonra vazgeçmek kendinden
Gidip yeni meyveler yapmışlar mı manavlar
Gidip bir film galatanın orda
gidip raflarda dolanmaktan başka
mutlu etmez kimse bizi.

Onun içindir ki
Çikolataları sevmeye çalışmağa
Perdeleri açık olanların zenginler olduğunu anlamaya
Evlere yeni eşyalar almaya
Bayılırsın.
Şiir yazmakla büyütürsün kendini küçük bir çocuk gibi
Şımartılmaya ihtiyacı olan
Ve dayak atılmadan mutlu olamayan.
Ebleh seni. Günahkar mızmız.