cesur ev kadını

bazen diyorum kendime diyorum diyorum diyorum, bu kendimle ne işim var benim hala oralarda buralarda, çık bi dolaş sonra iş güç sahibi abilerin yaptıklarına benzeyen şeylerle uğraş dur, ulan herkes ne kadar meşgul ve nasıl da geçmiyor saatler saatler, doğrusu anlıyorum ama bu anladığım beni mutlu biri kılmıyor, ben anlayıp inkar etmelerimle veya unutup atmalarımla hoş kalıyorum, yani geçen gün mesela, yani o kadın gelip bana dedi ki mesela, internetin başından kalkamıyorum ki çocuğumla ilgilenebileyim hoca efendi, ben orda o an sevinç gözyaşları dökecektim nerdeyse, benden çekinmeden, o küçücüklüğüne bakmadan söylediği sözlerle yani sanırım en az elli tane devrim gerçekleşir, yani yemin ederim öyle. biz daha günahlarımızın hatalarımızın farkında bile değilken, ve o hatalarımızın hata, o günahlarımızın günah olduklarından bile kaçıp saklanıyorken, kalkıp kendi hayatının en büyük korkunçluğunu benimle paylaşabildi,utanç duyuyordu yaptığından, evet duyuyordu, hem de nasıl duyuyuordu görmeniz lazım..bizse tecavüzlerimizin bile nerdeyse tertemiz işler gözüyle bakılabilmesi için, ulan nasıl mantıklar üretiyoruz ve nasıl ama nasıl, utanmıyoruz kendimizden.